PEDAGOGIKA. Książka przeznaczona nie tylko dla nauczycieli, którzy w codziennej pracy stykają się z objawami agresji u uczniów, ale przede wszystkim dla rodziców, którzy mają ogromny wpływ na rozwój i poczucie wartości swojego dziecka. Opisano w niej główne czynniki, które wpływają na to, że dziecko staje się agresywne (np. sytuacja domowa, niewłaściwe zabiegi wychowawcze). Autor wskazuje kolejne etapy rozwoju agresji u dzieci, począwszy od symptomów przekory pod koniec trzeciego roku życia. Walorem książki jest to, że zamiast teorii opisuje sytuacje z życia i na ich przykładach wskazuje metody radzenia sobie z dziećmi agresywnymi.

PORADNIK. Czy niemiecki nauczyciel może napisać książkę, w której opowie o problemach niemieckiej szkoły i jej nauczycieli tak, by z zaciekawieniem sięgnął po nią polski nauczyciel? Jak najbardziej, bowiem szkoła i jej problemy są wszędzie takie same. Nauczyciele na całym świecie poddawani są krytyce ze względu na długie wakacje, niewielką liczbę godzin pracy w tygodniu itp. Tak samo spotykają się z agresją ze strony uczniów, przerzucaniem przez rodziców obowiązku wychowania na szkołę i ogromem bezsensownej pracy papierkowej. Książka próbuje rozprawić się z mitami związanymi z pracą nauczyciela, mówi szkolnej codzienności i o ciekawych pomysłach na ułatwienie sobie pracy.

Gdyby ktoś znał odpowiedź na tytułowe pytanie, z pewnością otrzymałby Nagrodę Nobla. Trudności w uczeniu się matematyki doświadcza wielu uczniów, także tych, którzy nie mają żadnych zaburzeń. Metodycy stale poszukują skutecznych sposobów nauczania, które pozwalałyby na osiągnięcie celów edukacyjnych przez każdego ucznia. Jednak w przypadku dzieci o mniej typowym rozwoju, znalezienie skutecznych metod nauczania jest dodatkowo utrudnione. Jak sobie radzić z tym problemem?

Nierzadko zdarza się, że nauczyciel musi napisać opinię do poradni pedagogiczno - psychologicznej na temat ucznia, który ma poważne problemy z matematyką. W internecie można znaleźć zaledwie ogólne schematy takich opinii. Szczegóły trzeba dopracować samemu. Jednak ważne jest, aby osoba diagnozująca ucznia w takiej poradni otrzymała od nauczyciela przedmiotu pełne informacje potrzebne do dalszego zajęcia się problemem. Jak zatem taka opinia nauczyciela przedmiotu powinna wyglądać i co zawierać?  

Do wychowawcy III klasy gimnazjum zgłasza się rodzic z prośbą o pomoc. Jego dziecko przesadnie przejmuje się szkołą. Uczy się dużo, co nie zawsze ma odzwierciedlenie w ocenach. Stale martwi się, czy nauczy się na sprawdzian, czy zdąży odrobić lekcje. Siedzi nad nimi bardzo długo. Rodzice nie wymagają samych dobrych ocen, nie karcą, gdy dostanie jedynkę, zachęcają, by trochę wyluzował. Mimo to dziecko stale chodzi spięte. Rodzic obawia się, że stały, chorobliwy strach przed szkołą może doprowadzić dziecko do załamania. Jak mu pomóc, by nauka nie była dla niego taką udręka?